Ριγανέλαιο

Περιγραφή

Το ριγανέλαιο είναι ένα φυσικό έλαιο που παράγεται με τη διαδικασία της απόσταξης από το βότανο της ρίγανης.  Από τα τέσσερα διαφορετικά είδη φυτών που αναφέρονται στη ρίγανη, το πιο διαδεδομένο στην Ελλάδα είναι το Origanum vulgare από όπου προέρχεται το αιθέριο έλαιο ρίγανης με υψηλά ποσοστά καρβακόλης.

Η ρίγανη και ειδικά τα μεσογειακά και άγρια είδη της είναι πολύ πλούσια σε φυσικά αντιοξειδωτικά. Η Ελληνική ρίγανη είναι επίσης πολύ υψηλής ποιότητας. Τα κύρια συστατικά του έλαιου ρίγανης είναι η καρβακρόλη και η θυμόλη, δύο φαινόλες με σημαντική αντιοξειδωτική δράση, ενώ περιλαμβάνει και άλλες ουσίες όπως τερπένια, ροσμαρινικό οξύ, ναριντζίνη και βήτα καρυοφιλλίνη. Άλλα συστατικά του ελαίου ρίγανης είναι το ασβέστιο, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος, ο σίδηρος, το κάλιο, ο χαλκός, το βόριο, το μαγγάνιο, οι βιταμίνες C, Α (β-καροτένιο) και η νιασίνη (βιταμίνη Β3).

Ριγανέλαιο ιδιότητες:

Το έλαιο ρίγανης εμφανίζει σημαντικές αντιμικροβιακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες, που του προσδίδουν πολλές και σημαντικές δράσεις. Δημιουργεί ένα μη φιλικό περιβάλλον για τα βακτήρια τους ιούς και τους μύκητες, και αναστέλλει την ανάπτυξή τους, χωρίς όμως να διαταράσσει τη φυσιολογική ωφέλιμη μικροβιακή χλωρίδα, σε αντίθεση με τα κοινά αντιβακτηριδιακά και αντιμυκητιακά φάρμακα. Το ριγανέλαιο έχει ένα μεγάλο εύρος θεραπευτικών ενδείξεων.

Μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις:

• Λοιμώξεων του οροποιητικού από τα βακτήρια E. coli, Proteus και Pseudomonas aeruginosa.
• Λοιμώξεων αναπνευστικού από στελέχη του Staphylococcus aureus ή από τον ιό της γρίπης.
• Κοινού κρυολογήματος, φαρυγγίτιδας, λαρυγγίτιδας, αμυγδαλίτιδας, ιγμορίτιδας για τη μείωση των συμπτωμάτων όπως ο πονόλαιμος και η ρινική συμφόρηση.
• Μυκητιάσεων από ζυμομύκητες candica, μυκητιάσεων του κόλπου, του στόματος ονυχομυκητιάσεων, αλλά και στο πόδι του αθλητή (athletes foot), με δράση παρόμοια με αυτής των κλασικών αντιβιοτικών όπως η πενικιλίνη, η στρεπτομυκίνη και η βανκομυκίνη.
• Παρασιτικών λοιμώξεων που προκαλούνται από τον μικροοργανισμό giardia.
• Έλκους στομάχου λόγω του ελικοβακτηρίου του πυλωρού (H. pylori)
• Γαστρεντερίτιδας από τον ιό norovirus.

Παράλληλα, το ριγανέλαιο μπορεί να προλάβει τροφιμογενή νοσήματα από παθογόνα βακτήρια όπως η salmonella, η E. coli, και η  Shigella dysenteria, ενώ χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση της τροφικής δηλητηρίασης.

Το ριγανέλαιο έχει σημαντική αντιοξειδωτική δράση, και προστατεύει τα κύτταρα από τις βλάβες που προκαλούν οι ελεύθερες ρίζες. Επιβραδύνει τη φθορά των κυττάρων, και τη διαδικασία της γήρανσης. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση της ρίγανης στην οξείδωση των λιποπρωτεϊνων του ορού του αίματος, και καρδιοπροστατευτική δράση.

Το ριγανέλαιο είναι ωφέλιμο και για το πεπτικό σύστημα. Ενισχύει τη διαδικασία της πέψης μέσω της αύξησης της έκκρισης των πεπτικών ενζύμων, ενώ παράλληλα αυξάνει την απορροφησιμότητα των θρεπτικών συστατικών της τροφής, προστατεύοντας το στομάχι και το έντερο. Είναι ιδιαίτερα επιβοηθητικό σε περιπτώσεις εντερικής candida, μετεωρισμού, παρασίτων εντέρου, συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου, και σπαστικής κολίτιδας, γιατί έχει αντισπασμωδική δράση.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ένα από τα δραστικά συστατικά του ελαίου ρίγανης το β-καρυοφυλλένιο (E-BCP), μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της οστεοπόρωσης και της αρτηριοσκλήρωσης. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής, που προκαλείται από το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης και την ινομυαλγία.

Ριγανέλαιο χρήση

Το ριγανέλαιο είναι πόσιμο αιθέριο έλαιο και η δοσολογία του είναι μία σταγόνα σε λίγο νερό, η σε ένα φλυτζάνι τσάι, χυμό, η γάλα, ή σε μια κουταλιά του γλυκού ελαιόλαδο, 2-3 φορές την ημέρα. Συνίσταται η λήψη 100-150 mgεκχυλίσματος ελαίου ρίγανης που να αποδίδει τουλάχιστον 85% σε καρβακρόλη ή και θυμόλη. Η χρήση του ριγανέλαιου με τη μορφή του αιθέριου ελαίου, θα πρέπει να γίνεται με προσοχή και μόνο αφού πρώτα αραιωθεί, γιατί αλλιώς μπορεί να ερεθίσει το δέρμα και τους βλεννογόνους.

Ριγανέλαιο παρενέργειες:

Να αποφεύγεται η λήψη του έλαιου ρίγανης από παιδιά, εγκύους και θηλάζουσες, όπως επίσης και από άτομα με έλλειψη σιδήρου και σιδηροπενία. Μειώνει την ικανότητα του σώματος να απορροφήσει τον σίδηρο και πρέπει να λαμβάνεται με τουλάχιστον 6 ώρες διαφορά από τα σκευάσματα σιδήρου. Άτομα αλλεργικά στο θυμάρι, στη μέντα, στο βασιλικό, και στο φασκόμηλο ίσως να είναι ευαίσθητοι και στο ριγανέλαιο και θα πρέπει να το αποφεύγουν.